Faza czwarta. Obejmuje okres po II turze wyborów do pierwszego posiedzenia Sejmu i Senatu w dniu 4 lipca 1989 r. (19.06. do 05.07.1989). Wkraczając w tę fazę mamy do czynienia oczywiście z końcem kampanii wyborczej, formalnym ogłoszeniem wyników i składu parlamentu. Pojawiają się pierwsze spekulacje na temat wyłonienia rządu („wielkie koalicji” z udziałem „Solidarności”) i wyboru prezydenta. (patrz: „Wspólne obrady KC partii i Klubu Poselskiego PZPR. Wojciech Jaruzelski nie zamierza kandydować na urząd prezydenta PRL, rekomenduje Czesława Kiszczaka”, GL nr 153 z dn. 01.07.1989 r.)
Publikowano wówczas też wywiady z senatorami-elektami jak np. z Edwardem Lipcem pt. „Rolnictwo – sprawa najpierwsza” (GL nr 150 z dn. 28.06.1989 r.), oraz z Walerianem Piotrowski pt. „Nie można dokonać wyboru oczywistego” (GL nr 151 z dn. 29.06.1989 r.). Jest to też okres kiedy pojawiają się bardziej stanowcze oceny wyników i porażki poniesionej przez stronę rządową i PZPR. W artykule „Plenum KW PZPR w Gorzowie. Werdykt wyborczy i jego konsekwencje” (GL nr 150 z dn. 28.06.1989 r.) autorzy sprawozdają przebieg partyjnej dyskusji na temat wyborczej porażki. Z jednej strony twierdzono np. że wyniki wyborów nie zatrzymają inflacji, „na co liczą wyborcy ‘Solidarności’”, z drugiej przyznawano, że „wyborczy walec” opozycji „przejechał się równo po wszystkich”. Podniosły się też głosy, że społeczeństwo przede wszystkim zanegowało system gospodarczy. Z kolei w Zielonej Górze, przedstawiciele wojewódzkich struktur PZPR w debacie temu poświęconej („Z obrad Egzekutywy KW PZPR w Zielonej Górze. Podsumowanie kampanii. Ocena sytuacji politycznej i gospodarczej. Zadania na dziś i jutro.”, GL nr 150 z dn. 28.06.1989 r.), dali wyraz przekonaniu – wg dziennikarza – o konieczności „przeciwdziałania apatii, bierności i utracie wewnętrznych partyjnych więzi”, „odzyskania zaufania elektora oraz pozyskania w swoje szeregi młodego pokolenia...” Wymowny jest też tytuł: „Wyniki wyborów to sygnał przeobrażeń w partii” (GL nr 150 z dn. 28.06.1989 r.).
O ile w poprzednich trzech fazach kampanii kwestie gospodarcze były absolutnie zdominowane przez polityczne i w zasadzie pozostawały w tle, to w fazie czwartej nastąpiła wyraźna erupcja tego typu tematyki zwłaszcza a propos inflacji, cen, podwyżek i sytuacji w rolnictwie. Coraz trudniej też określić, które z poruszanych w artykułach, informacjach czy wywiadach dotyczą stricte problematyki wyborczej, a które zaczynają stawiać kwestie zasadniczo odrębne, jak np. stosunek do samorządów robotniczych itd. W każdym razie fazę ten zamyka szerokie sprawozdanie z obrad pierwszego posiedzenia Sejmu i Senatu.